November '14

Bon tardi,

De laatste maand van het jaar is aangebroken, het is december! Het voelt helemaal niet als december, omdat ik december associeer met koude donkere dagen. Hier op Aruba valt enkel wat regen, hoewel dat de afgelopen tijd wel bijna iedere dag het geval is. Afgelopen zondag was het helemaal drama, het regende heel hard en lang waardoor het lastig was om nog een plekje te vinden om te gaan eten. Ik had namelijk besloten dat ik uit eten wilde gaan en mijn buurman overgehaald om met me mee te gaan. Zelf kon ik namelijk niet van het complex af omdat het te gevaarlijk was om met mijn eigen auto te rijden; mijn achterband was geknapt en ik reed met een reserveband die erop was gezet door kinderen van school. Ik ben in de verkeerde volgorde aan het schrijven merk ik, laat ik maar bij het beginnen ;)

De vorige keer dat ik een bericht schreef was het begin november. In november was de accu van mijn auto stuk gegaan, op de finale dag van het schooltrefbal. Helaas kon ik dus niet bij de finale aanwezig zijn, maar de kinderen zijn wel mooi 2e van Aruba geworden!
Ik merkte natuurlijk wel al eerder dat mijn auto een beetje raar deed en het steeds langer duurde voor de motor aanging, maar ik bleef er eigenwijs mee doorrijden. En het komt hier ook eigenlijk nooit uit om je auto naar de garage te brengen, omdat je er zo afhankelijk van bent. Toen ik op de finale dag van het trefbal mijn auto wilde starten, deed hij niets meer dan een beetje pruttelen. Ik heb het echt meerdere keren geprobeerd, maar hij wilde niet meer starten. Omdat ik niet meer kon rijden, reden alle collega's die nog op school waren naar het trefbal en moest ik even alleen wachten tot de pech-service me terug belde. Dit duurde weer veel te lang voor mij, dus ik startte voor de zoveelste keer mijn auto en ja hoor, hij deed het. Gauw reed ik naar een garage die mij in eerste instantie niet wilde helpen omdat de auto al geregistreerd stond en te lang niet in die garage was geweest. Na een wat aangedikte uitleg waarom ik écht niet ergens anders heen kon, ben ik uiteindelijk toch geholpen. De garage zat op loopafstand van mijn huis, dus ik ben voor de eerste keer naar huis gelopen. Dat was een best gekke gewaarwording, omdat er nergens een stoep is en er eigenlijk nooit iemand loopt. De volgende dag werd ik door een collega opgehaald en gelukkig was er 's middags een nieuwe accu in mijn auto gezet, waardoor ik weer zelf kon rijden. Net op tijd voor mijn aquafitness les.

Ja, want in November ben ik ook begonnen met aquafitness. Ik ga samen met iemand anders en we hebben twee proeflessen gedaan: eentje zonder en eentje mét aqua-spinning. Uiteindelijk zijn we gezwicht voor het tweede, op maandag en vanaf deze maand ook op woensdag. Bij het aqua fitness heb ik wat mensen leren kennen waar ik later in de maand mee naar het beach tennis ben geweest. Het beach tennis tournooi wordt hier een week lang gehouden op het strand bij eagle beach. We gingen er met zijn vieren naartoe, met een eigen voorraad biertjes en konden al gauw een plekje krijgen op de tribune, waar ook weer andere kennissen zaten. Iedereen dronk gezellig een biertje mee en er was een gezellige sfeer op de tribune. Er waren dj's die ondertussen muziek draaiden en uiteraard was er het tennissen zelf. Al met al een gezellige avond!

In November waren ook de oudergesprekken over het eerste rapport en ik moet toegeven dat ik dat erg spannend vond. Het gaat hier een beetje anders dan in Nederland waar de ouders kunnen intekenen of een briefje met een datum meekrijgen. Bij ons op school kunnen de ouders tussen een bepaalde tijd, in dit geval tussen 18.30 en 20.30 naar school komen en een nummertje pakken van een standaard die bij iedere klas klaar staat. Vervolgens worden de ouders op nummer geholpen en weet je als leerkracht dus niet welke ouders je krijgt en of bepaalde ouders wel komen. De oudergesprekken gingen gelukkig goed, dus ik kon met een gerust gevoel naar huis.

Het einde van november ging mijn band dus lek, net op het moment dat ik opweg was naar de tireshop. Ik reed op dat moment dichter bij school dan bij de tireshop en het leek mij veiliger om naar school te rijden. Ik had niet verwacht nog collega's aan te treffen op school, dus ik was blij verrast toen mijn collega er nog was. Haar kinderen waren er ook en ze zei meteen dat die de band vast wel wilden verwisselen, want gelukkig had ik een reserveband in de auto liggen. Deze band was echter zo slecht dat het eigenlijk nog net zo gevaarlijk was om door te rijden, maar de tireshop zat op 5 minuten afstand. De kinderen deden het heel goed hoor, met de krik onder de auto, de schroeven losdraaien, de band eraf, nieuwe band erop en de schroeven weer vast. Daarna de krik langzaam weer laten zakken en een kwartiertje later kon ik weer verder rijden. Helaas voor mij hadden ze bij de tireshop geen banden. Ze verkopen daar tweedehands banden die met containers naar Aruba worden gebracht, maar het scheelt ontzettend in de kosten. Maandag zou een nieuwe container komen, werd mij verteld, dus dan kon ik weer terugkomen. Met een snelheid van 40 km per uur, en dat is hier echt traag, ben ik naar huis gereden. Maandags was de container nog niet door de douane gekomen, maar op dinsdag had ik geluk en kon ik met twee 'nieuwe' banden weer veillig rondrijden!

Op de avond dat mijn band lek ging, had onze school haar eerste movie-night. We verkochten kaartjes aan de kinderen en de ouders en ook werd er eten/drinken ingezameld dat op die avond verkocht werd voor een gulden per stuk. De opbrengst van de movie-night was voor de school, zo kunnen we met kerst ook wat extra's doen voor de kinderen. Op de zijkant van het schoolgebouw werd heel groot de film geprojecteerd. De ouders en kinderen zaten op de grond, muurtjes en op kussenens en stoelen op het schoolplein, erg knus. De collega's werden ingezet om kaartjes in te nemen bij de deur, waar het tot een uur nadat de film begonnen was nog druk was en om eten/drinken te verkopen. Het was een drukte van jawelste, maar erg geslaagd!

En dan is het inmiddels december. Vandaag hebben we vervroegd Sinterklaas gevierd. Morgen en overmorgen gaat Sinterklaas namelijk al naar andere scholen, dus had hij vandaag tijd om bij ons langs te komen. Ik was al met een collega/vriendin en haar kindjes naar de intocht van Sinterklaas geweest, dus de cultuurshock had ik al gehad. Het blijft toch echt heel gek om in je hempje en met een zonnebril op naar de zwartepieten te kijken en naar Sinterklaas te zwaaien. Anders dan in Nederland was er hier helemaal geen discussie over zwartepiet en was het een erg gezellige intocht.
Vandaag waren we de dag begonnen met een sport ochtend, waarbij we gingen steltenlopen, touw trekken, levend bowlen en korfballen. Na het sporten heb ik een filmpje opgezet die met een beamer op de muur geprojecteerd werd, lang leve netflix. De kinderen kozen voor Mathilda en hebben uitgebreid en hardop gelachen, heerlijk ochtendje. Het laatste uur was voor de surprises en cadeautjes en daarna kon iedereen weer tevreden naar huis. Ik moet wel toegeven dat ik het sinterklaasgevoel dat ik in Nederland toch wel altijd had, nu niet echt gevoeld heb.. Maar morgen mag ik in de herkansing met mijn buurmeiden. We gaan een sinterklaasavondje houden, dus ik ben benieuwd, dan is het immers donker!

Ik ga vanavond nog even heeeel hard zingen en dan hoop ik dat Sinterklaas mijn huisje niet voorbij rijdt. Tot gauw allemaal!