Dag twee
Blijf op de hoogte en volg Jannemieke
17 Juli 2014 | Aruba, Aruba
Hallo allemaal,
De afgelopen twee dagen op Aruba lijken wel twee weken!
O Dag 2...
Airco: als je dat hebt, gebruik het dan!
Ik was de avond ervoor zo moe, dat ik de airco in de slaapkamer niet aangezet had, dus ik werd wakker met stroompjes water op mijn gezicht en snakkend naar een douche. Het was alleen kwart over 11 bij mij, dus rond 5en in Nederland en er waren toch wel wat mensen die graag met me wilden skypen, al skypend met mijn moeder werd ik dus wakker en toen werd er ook nog op mijn deur geklopt. Dat was wel fijn, want dat was de beheerder die wel een auto voor mij had die ik kon huren.
Dat is ook nog een dingetje. Ik heb dan wel een huis, maar daarmee ben je nog niet geholpen. De wegen zijn hier barslecht en smal, waardoor je hier alleen maar met de auto veilig over straat kunt. Fietsers en voetgangers zijn hun leven gewoon niet zeker.. De taxi kan wel komen, maar dat kost klauwen met geld. De bus is onbetrouwbaar en rijdt ook niet eens bij mij in de buurt, dus daar heb ik ook niets aan. Het is dus best wel prioriteit 1 om hier een auto te regelen. Kopen wacht ik nog maar eventjes mee, tot ik beter weet wat ik wil, maar ondertussen (het is dag 3 als ik dit schrijf) heb ik wel een auto gehuurd.
Nou toen ik eenmaal opgestaan was, gedouched, wat gegeten en vooral wat gedronken én natuurlijk met iedereen geskyped had via het krakkemikkige wifi-netwerk van het complex (er zijn 6 punten, maar geen van allen doet het goed. Ja, netwerk Zuid-2 heeft een uitstekende bereikbaarheid maar daar kun je weer niet mee verbinden..) ben ik gaan kennismaken met de buurvrouw. Zij had wel een auto en wilde nog naar de supermarkt, of ik mee wilde? Nou graag!
We reden over de beruchte zandweggetjes (links, rechts, rechts) naar de Superfoods, een supermarkt met Nederlandse en Amerikaanse producten waaronder Jumbo eigen merk, markant en alle grote bekende merken. Hier heb ik als een echte hollander een potje rode kool gehaald (ja echt, boerenkool ging me te ver en dat had ik laatst toch nog bij opa en oma gegeten!) en natuurlijk drinken. Ze hebben hier allerlei soorten sappen zoals bramensap, lycheesap, guavesap etc. Dus de moeite waard om dat eens uit te proberen. Met volle boodschappentassen reden we terug naar ons appartementencomplex en daar spraken we af om 's avonds opzoek te gaan naar een restaurant dat Pam Pam heet.
Normaal gesproken eten de mensen hier rond 21.00 uur, maar wij hadden om 20.00 afgesproken met een collega van mijn buurvrouw om ergens bij een live-bandje dat salsa speelde wat te gaan drinken. Wij gingen dus rond zessen van huis opzoek naar Pam Pam, dat een beetje verstopt lag ergens in een woonwijk waarvan je gewoonlijk zou denken dat je zéker weten bent fout gereden, maar op Aruba rij je vrolijk door! We vonden het restaurant en het bleek een zelfbedieningsrestaurantje te zijn: je koos je eten, vulde het in op het fomulier (hoofmenu, keuze uit twee side dishes) en leverde het in bij de balie. Daar kreeg je een pieper en zodra je eten klaar was ging de pieper af en kon je het ophalen aan de bar. Dat ding begon eerst te trillen en vervolgens te piepen, dus op het vliegveld van Amerika zou ik voor terrorist worden aangezien. Het eten was overigens heel erg lekker en heel erg goedkoop, want omgerekend van guldens naar euro's was het 25 gulden pp, wat neerkomt op 10 euro.. nou dat vind je in Nederland niet zo gauw.
Na het eten gingen we opzoek naar Casibari, waar we wat zouden gaan drinken. Volgens maps was het heel makkelijk te vinden, maar wij gingen expres wat eerder weg voor het geval we het toch niet helemaal zouden vinden.. en dat was maar goed ook! We reden langs de hooiberg, de grote berg op Aruba, en sloegen op een gegeven moment linksaf om nog maar eens googlemaps te raadplegen. We waren er bijna zei maps en dus reden we de route die hij aangaf. Het werd ondertussen donker, dat gebeurt hier binnen 5 minuten en we reden in het donker verder. Ik keek opzij en zag achter de huizen de hooiberg weer verschijnen, wat betekende dat we een rondje reden. En inderdaad, we kwamen weer bij het begin uit en deden dapper een tweede poging. Toen we dat deden zagen we gewoon een bordje dat heel erg duidelijk aangaf waar Casibari was.. oeps! Ook hier reed je eerst weer door de middle of nowhere voor je bij het restaurantje kwam. We hebben hier gezellig een cocktailtje gedronken en besloten om ook nog even op de Casibari rotsen te klimmen, in het donker. De heenweg werd wel de avontuurlijke route, door zelfs een soort tunnel, maar toen kwamen we wel boven uit. Daar kon je over een deel van Aruba heen kijken en zag je allemaal lichtjes, een plekje om overdag nog eens te bezoeken.
Na deze tweede dag weer lekker op tijd mijn bed in, want de volgende dag moest ik toch echt dingen gaan regelen, te beginnen met een auto!
De afgelopen twee dagen op Aruba lijken wel twee weken!
O Dag 2...
Airco: als je dat hebt, gebruik het dan!
Ik was de avond ervoor zo moe, dat ik de airco in de slaapkamer niet aangezet had, dus ik werd wakker met stroompjes water op mijn gezicht en snakkend naar een douche. Het was alleen kwart over 11 bij mij, dus rond 5en in Nederland en er waren toch wel wat mensen die graag met me wilden skypen, al skypend met mijn moeder werd ik dus wakker en toen werd er ook nog op mijn deur geklopt. Dat was wel fijn, want dat was de beheerder die wel een auto voor mij had die ik kon huren.
Dat is ook nog een dingetje. Ik heb dan wel een huis, maar daarmee ben je nog niet geholpen. De wegen zijn hier barslecht en smal, waardoor je hier alleen maar met de auto veilig over straat kunt. Fietsers en voetgangers zijn hun leven gewoon niet zeker.. De taxi kan wel komen, maar dat kost klauwen met geld. De bus is onbetrouwbaar en rijdt ook niet eens bij mij in de buurt, dus daar heb ik ook niets aan. Het is dus best wel prioriteit 1 om hier een auto te regelen. Kopen wacht ik nog maar eventjes mee, tot ik beter weet wat ik wil, maar ondertussen (het is dag 3 als ik dit schrijf) heb ik wel een auto gehuurd.
Nou toen ik eenmaal opgestaan was, gedouched, wat gegeten en vooral wat gedronken én natuurlijk met iedereen geskyped had via het krakkemikkige wifi-netwerk van het complex (er zijn 6 punten, maar geen van allen doet het goed. Ja, netwerk Zuid-2 heeft een uitstekende bereikbaarheid maar daar kun je weer niet mee verbinden..) ben ik gaan kennismaken met de buurvrouw. Zij had wel een auto en wilde nog naar de supermarkt, of ik mee wilde? Nou graag!
We reden over de beruchte zandweggetjes (links, rechts, rechts) naar de Superfoods, een supermarkt met Nederlandse en Amerikaanse producten waaronder Jumbo eigen merk, markant en alle grote bekende merken. Hier heb ik als een echte hollander een potje rode kool gehaald (ja echt, boerenkool ging me te ver en dat had ik laatst toch nog bij opa en oma gegeten!) en natuurlijk drinken. Ze hebben hier allerlei soorten sappen zoals bramensap, lycheesap, guavesap etc. Dus de moeite waard om dat eens uit te proberen. Met volle boodschappentassen reden we terug naar ons appartementencomplex en daar spraken we af om 's avonds opzoek te gaan naar een restaurant dat Pam Pam heet.
Normaal gesproken eten de mensen hier rond 21.00 uur, maar wij hadden om 20.00 afgesproken met een collega van mijn buurvrouw om ergens bij een live-bandje dat salsa speelde wat te gaan drinken. Wij gingen dus rond zessen van huis opzoek naar Pam Pam, dat een beetje verstopt lag ergens in een woonwijk waarvan je gewoonlijk zou denken dat je zéker weten bent fout gereden, maar op Aruba rij je vrolijk door! We vonden het restaurant en het bleek een zelfbedieningsrestaurantje te zijn: je koos je eten, vulde het in op het fomulier (hoofmenu, keuze uit twee side dishes) en leverde het in bij de balie. Daar kreeg je een pieper en zodra je eten klaar was ging de pieper af en kon je het ophalen aan de bar. Dat ding begon eerst te trillen en vervolgens te piepen, dus op het vliegveld van Amerika zou ik voor terrorist worden aangezien. Het eten was overigens heel erg lekker en heel erg goedkoop, want omgerekend van guldens naar euro's was het 25 gulden pp, wat neerkomt op 10 euro.. nou dat vind je in Nederland niet zo gauw.
Na het eten gingen we opzoek naar Casibari, waar we wat zouden gaan drinken. Volgens maps was het heel makkelijk te vinden, maar wij gingen expres wat eerder weg voor het geval we het toch niet helemaal zouden vinden.. en dat was maar goed ook! We reden langs de hooiberg, de grote berg op Aruba, en sloegen op een gegeven moment linksaf om nog maar eens googlemaps te raadplegen. We waren er bijna zei maps en dus reden we de route die hij aangaf. Het werd ondertussen donker, dat gebeurt hier binnen 5 minuten en we reden in het donker verder. Ik keek opzij en zag achter de huizen de hooiberg weer verschijnen, wat betekende dat we een rondje reden. En inderdaad, we kwamen weer bij het begin uit en deden dapper een tweede poging. Toen we dat deden zagen we gewoon een bordje dat heel erg duidelijk aangaf waar Casibari was.. oeps! Ook hier reed je eerst weer door de middle of nowhere voor je bij het restaurantje kwam. We hebben hier gezellig een cocktailtje gedronken en besloten om ook nog even op de Casibari rotsen te klimmen, in het donker. De heenweg werd wel de avontuurlijke route, door zelfs een soort tunnel, maar toen kwamen we wel boven uit. Daar kon je over een deel van Aruba heen kijken en zag je allemaal lichtjes, een plekje om overdag nog eens te bezoeken.
Na deze tweede dag weer lekker op tijd mijn bed in, want de volgende dag moest ik toch echt dingen gaan regelen, te beginnen met een auto!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
